Dan komt, na al die maanden invallen in de verschillende onderbouwklassen de vraag: “Matthijs…zou jij morgen ook kunnen invallen in een kleuterklas?”.
Daar moest ik even over denken, zou ik dat kunnen? Toen realiseerde ik mij dat er echt maar een manier was om daar achter te komen, dus ik zei ja. Ja tegen 26 kleuters. We zongen samen, maakte Wollepluis wakker, beleefden avonturen en speelden buiten. Een van mijn kleuterjongens had die dag zijn gloednieuwe gympen aan. Hij liet ze trots aan mij zien hij liep er stoer op. Aan het einde van de dag voelde hij zich niet meer zo stoer, zijn voet deed pijn. Binnen in de klas deden we de schoen uit. Op de voet zat een blaar. Dikke tranen. Wat nu? We lieten de schoen uit. Aan het einde van de dag liepen we samen over het plein naar de ouders. Hand in hand, hij op één sok en één gymp, ik met de andere gymp in mijn hand. Met een lach namen we afscheid. Dit hadden wij goed opgelost samen.